Marit over haar bevalling: ‘Opeens heb ik al 8 centimeter ontsluiting’

Marit van Oostveen (27) is eigenaar van Mom in Balance Almere. Met haar vriend Yves Buné heeft ze een zoontje, Fabre (4), en ze verwachten een dochter. Zes dagen na de uitgerekende datum breken de vliezen.

Tekst Anne Bakker | Beeld privébezit

Stevige wandeling

01.15 uur “Het voelt alsof er een ballonnetje knapt in mijn buik. De natte plek in het bed ziet er helder uit, dat is een goed teken. Ik ben deze week twee keer gestript door de verloskundige, morgen zou ik worden ingeleid in het ziekenhuis. Ik ben blij dat de bevalling nu spontaan begonnen is. Misschien dankzij die stevige wandeling vanmiddag?”
01.30 uur “Op advies van Yves ga ik douchen. Hij blijft er voor de zekerheid bij. De weeën komen zo snel dat ik ze niet goed kan opvangen. Ik vraag of hij de verloskundige wil bellen. ‘Dat mag toch pas als ze om de vijf minuten komen?’ vraagt hij. ‘Ja, nu bellen!’ roep ik.”

Onderuit

01.40 uur “Ik voel me niet goed, ik wil even gaan liggen. Als ik onder de douche vandaan kom, ga ik onderuit.”
02.00 uur “Alles is wazig, wat is er gebeurd? Ik word op een stretcher gelegd door twee broeders en Yves loopt van alles te regelen. Hij legt uit dat ik flauw ben gevallen, dat zijn moeder op Fabre komt passen en dat de waarneemster van mijn verloskundige – zij is op vakantie – direct naar het ziekenhuis komt. Even later lig ik in de ambulance. Ik heb glucose gekregen en lig aan een infuus.”

Iets tegen de pijn

02.30 uur “In de verloskamer word ik onderzocht door een team van artsen en gynaecologen. Ik hyperventileer een beetje en vraag om pijnbestrijding. Eigenlijk wilde ik zonder bevallen, maar kennelijk kan ik het niet aan. De artsen willen eerst de ontsluiting meten, want misschien is het al te laat voor pijnbestrijding, wordt mij verteld. Wat?”
02.45 uur “Ik heb al acht centimeter ontsluiting. Dat nieuws geeft me weer energie. We gaan ervoor!”

Kracht van binnenuit

03.40 uur “Het voelt als één grote weeënstorm. De verloskundige is er nu bij en mijn vriend moedigt me aan. Hij zegt dat ik het goed doe en dat alles goedkomt. Dan voel ik ineens een enorme kracht van binnenuit. Ik moet persen! Ik wil op handen en knieën gaan zitten, want ik heb gelezen dat dat de natuurlijkste houding is. Dan profiteer je van de zwaartekracht. Het voelt ook goed.”
03.59 uur “Het laatste stukje. Ik pers zo hard als ik kan en zie dat mijn dochter geboren wordt. Wat is ze klein! Ze wordt op mijn borst gelegd, ik voel me zo opgelucht. Ze is er: onze Tère.”

13 kilo kwam Marit aan tijdens de zwangerschap
3645 gram woog Tère
49 cm lang was ze
50 geboortekaartjes gingen de deur uit
18 minuten duurde het persen

Dit artikel lees je ook in VIVA Mama. VIVA Mama 1 2021 ligt nu in de winkel.