Klus geklaard: Marieke beviel langs de snelweg

Marieke de Groot (29, bankmedewerker) is getrouwd met Robbie (34, manager) en moeder van Kevin (18 maanden). Zes dagen na de uitgerekende datum begint het te rommelen in haar buik. Ze bevalt onderweg naar het ziekenhuis in de auto, langs de snelweg.

Tekst Anne Bakker en Eva van Kreuningen | Beeld privébezit

Gerommel

Zaterdag 18.00 uur “We zitten aan tafel. Ik voel iets aparts in mijn buik. Een rommelig gevoel, maar het doet geen pijn.”
20.30 uur “Ik heb een raar gevoel in mijn buik, maar het zijn geen pijnlijke weeën zoals ik bij Kevin had. Wel zit er regelmaat in het gerommel. Ik bel de verloskundige. Ze heeft dienst tot 21 uur, dus draagt me over aan haar collega.”

Ontspanningsthee

21.30 uur “De verloskundige doet een  inwendig onderzoek. De baby is nog niet ingedaald en ik heb geen ontsluiting.”
21.45 uur “Ik krijg indalingsweeën. De pijn valt mee. De verloskundige adviseert om twee paracetamol te nemen en een kop thee voor de ontspanning. Als de weeën heftiger worden, moet ik haar bellen.”
22.15 uur “Ik concentreer me op de weeën. Hopelijk duurt het deze keer niet zo lang als bij 
Kevin, 23 uur.”
22.30 uur “Au! De weeën worden heftiger en komen steeds korter op elkaar. Om de twee minuten. Ik kijk nog even aan of het doorzet. Robbie belt wel vast zijn ouders, die om de hoek wonen en Kevin ophalen.”

‘Met mijn voeten tegen het dashboard pers ik zo hard als ik kan’

In de auto

23.15 uur “De weeën zetten door. Écht pijnlijk zijn ze niet, maar ik laat Robbie toch de verloskundige bellen.”
23.30 uur “De verloskundige is er. Ik heb zes centimeter ontsluiting. We gaan naar het ziekenhuis. Ik bel mijn ouders. Die
komen ook naar het ziekenhuis.”
23.45 uur “In de auto. Ik zet een lekker muziekje op ter ontspanning: ‘Love you more’ van Racoon. Robbie rijdt goed door en neemt een scherpe bocht naar de snelweg. Au! De weeën zijn ineens héél pijnlijk en komen snel achter elkaar. Het doet zó’n pijn dat ik mezelf in de stoel druk.”

Uitvoegstrook

23.50 uur “Ik wil mee persen! Ik voel de baby naar beneden zakken. Robbie stopt op de vluchtstrook. De verloskundige rijdt achter ons en stopt ook. Ik trek mijn broek en slippers uit. De verloskundige checkt: de vliezen zijn nog niet gebroken. Rustig blijven en snel doorrijden is haar advies.”
23.55 uur “We rijden weer. Ik voel van alles zakken in mijn buik. Ik ben zo bang!”
23.58 uur “‘Moet ik stoppen?’ Vraagt 
Robbie. ‘Ja!’ roep ik. Hij stopt op de uitvoegstrook, net als de verloskundige. Ze zegt dat ik met de volgende wee mag mee persen. Ik lig op de stoel met de rugleuning naar beneden en mijn voeten tegen het dashboard. Ik pak mijn benen vast en pers zo hard als ik kan. Mijn vliezen breken! De verloskundige belt de ambulance.”

Onwerkelijk

00.02 uur “Na drie keer 
persen ligt Tim warm op mijn buik. Het voelt onwerkelijk. We liggen 
in de auto, op de uitvoegstrook. Het regent en de auto’s razen voorbij.”
00.05 uur “Robbie knipt de navelstreng door. De politie is aangekomen om de weg af te zetten en de ambulance staat klaar. Robbie is zo aangedaan dat hij mee moet rijden met de verloskundige. Een agent rijdt onze auto naar het ziekenhuis.”
00.15 uur “In het ziekenhuis staan ze klaar met beschuit met muisjes! Met mij en Tim is alles goed. Alleen de placenta moet er nog uit en ik krijg een paar hechtingen. 
Ik ben blij dat de klus geklaard is.”

Hoe is het nu?

Marieke: “Mijn bevalling was een heel bijzondere ervaring waarvan ik me elke seconde nog kan herinneren. Tim is een vrolijk en gezond jongetje. We zijn heel trots op hem en voelen ons helemaal compleet.”

10 kilo kwam Marieke aan tijdens de zwangerschap 20 minuten duurde de bevalling 150 geboortekaartjes stuurden ze 4.050 gram weegt Tim 1 autoreiniging kregen ze van een bedrijf dat het verhaal op Facebook zag 1 hectometerpaaltje kregen ze van Rijkswaterstaat

Mariekes verhaal lees je ook in VIVA Mama 8. Het blad ligt nu in de winkel of bestel je hieronder online. 

»Bestel VIVA Mama online | Klik hier «