Je hebt vast weleens een gesprekspartner aangetikt en gewezen op een stel aan een tafel vlakbij waarvan een van de twee, of beiden, op hun mobiel zit. Het is ongezellig, staat ongeïnteresseerd en we maken er ons allemaal weleens schuldig aan. Het heeft daarom (thank god) ook een naam gekregen: phubbing.
Phubbing is een samenvoegsel van het Engelse woord voor mobiel (‘phone’) en ‘snubbing’, ofwel ‘giving the cold schouder’, iemand negeren. Want dat is feitelijk wat we doen als we tijdens een avondje uit onze mobiel erbij pakken en een appje versturen of onze mail checken.
Phubbing: niet zo aardig
De ander wordt op dat moment buitengesloten en kan zich afgewezen voelen. En dat gevoel hebben we allemaal weleens gehad als onze tafelgenoot zijn mobiel tijdelijk interessanter vindt. Het demonstratief neerleggen van je mobiel op tafel zou je kunnen zien als een signaal dat je tafelgenoot verwacht dat er mogelijk iets interessanters zal zijn dan jullie gesprek.
Lees ook:
Verslaafd of niet: zoveel zitten we gemiddeld per jaar op onze telefoon
Aanwezig maar niet echt
Mariek Vanden Abeele, professor communicatiewetenschappen zegt hierover: ‘Dat hangt samen met het begrip absent present. Dat betekent dat we aanwezig zijn, maar eigenlijk zijn we niet echt aanwezig. En dat is natuurlijk een interessante observatie. Wat doet dat eigenlijk met die aanwezigheid in het echte gesprek, wanneer we eigenlijk tegelijkertijd aanwezig zijn in een virtueel gesprek’.
Nu even niet
Dus, wil je echt verbinding maken met degene met wie je een afspraak hebt? Wees je dan bewust van hoe het overkomt als je je mobiel op tafel legt of als je ‘m pakt om ‘even’ iemand te antwoorden. Zorg dat je je telefoon in de zak of in je tas houdt. Als het écht belangrijk is, bellen mensen wel.
Delen