Zoals we van Beyoncé gewend zijn, kwam haar nieuwe album Homecoming gisteren spontaan uit de lucht vallen. Maar dit keer bleef het niet bij een muzikale verrassing alleen: er verscheen ook een gelijknamige documentaire op Netflix. Wie denkt dat deze niet meer is dan een inkijkje in het leven van de zoveelste popster, komt bedrogen uit.
In de nieuwe docu krijgen we een kijkje in Beyoncé’s twee uur durende optreden op het wereldberoemde festival Coachella, dat ze in april 2018 twee keer heeft uitgevoerd. Als allereerste Afro-Amerikaanse vrouwelijke headliner wilde de 37-jarige zangeres een spectaculair optreden neerzetten, Homecoming genaamd. Nou Bey, da’s gelukt.
Wat een show, wat een vrouw
De documentaire showt het muzikale en choreografische spektakel waarvoor Homecoming vorig jaar wereldwijd is geprezen; de show is een genot voor zowel oog als oor. De gedrevenheid van Beyoncé springt er echter minstens zo uit. Zowel voor als achter de schermen heeft Queen B volledig de touwtjes in handen, zonder ook maar enig moment arrogant of autoritair over te komen. Elke danser en muzikant van het plusminus 100-koppige team heeft de zangeres persoonlijk geselecteerd. Maar ook wat betreft het decor en de kleding van de show bemoeit Bey – die ook de documentaire zelf regisseerde – zich met elk detail.
Black feminist
Wie dol is op Bey’s muziek heeft aan Homecoming een prima en bovenal swingende wegkijker, maar vooral op maatschappelijk vlak zet Bey zoden aan de dijk. De show ademt protest tegen racisme en genderongelijkheid en bevat een overdosis aan statements en odes aan de (zwarte) vrouw. De citaten van zwarte activisten, artiesten en feministen schallen gedurende het optreden door de speakers – waaronder deze van de Nigeriaanse schrijver Chimamanda Ngozi Adichie:
We leren meisjes om zichzelf kleiner te maken
We zeggen: je mag ambitie hebben, maar niet te veel
Je moet succes willen, maar niet te veel, anders ben je bedreigend
We leren meisjes elkaar te zien als concurrenten
Niet voor banen of prestaties, maar voor mannelijke aandacht
Feminist: iemand die gelooft in de sociale politieke en economische gelijkheid van de seksen
Who run the world?
De door witte mannen gedomineerde maatschappij wordt tijdens de show flink op de hak genomen en de genderrollen omgedraaid: hier zijn het zijn de mannen die de minderheid vormen en zich moeten gedragen naar de wensen van de vrouw.
Brb, even een tweeling grootbrengen
Aan het optreden gingen maandenlange repetities vooraf. Maar laten we vooral niet vergeten dat Queen B in deze periode méér te doen had dan een Coachella-show in elkaar draaien. Zo zette ze in 2017 met een spoedkeizersnee tweeling Sir en Rumi op de wereld, die ten tijde van de repetities nog borstvoeding kregen. Vlak voor de bevalling woog Beyoncé bijna honderd kilo, dus je kunt je voorstellen dat het geen makkelijk proces was om weer in vorm te komen. Kortom: niets dan respect voor deze vrouw.
Vol lof
Ook op social media klinken lyrische geluiden over de documentaire.
I’m watching Homecoming for a 3rd time. I just can’t express fully what this means to me? I think black women are being fully seen for the first time in the history of this country and I can’t believe I get to bear witness in real time.
— Akilah Hughes (@AkilahObviously) April 18, 2019
upon watching Homecoming for a 3rd time, did y’all see THAT INCLUSIVENESS in her dance crew/orchestra/band/and singers???!!! Beyoncé for the win ONCE again! 🐝🐝🐝🐝 #BeyonceHomecoming pic.twitter.com/niyWs5gnAl
— Kyrah🌻 (@kyrahs__) April 18, 2019
Watching Homecoming the second time, I’m mesmerized by every black woman in the audience getting their fucking lives and I’m so happy Beyoncé put them on display I hope they’re hosting viewing parties!!!
— Ira Madison III (@ira) April 18, 2019
Heb 2 uur lang kippenvel tijdens t kijken van homecoming by beyonce
— ela (@dpraIe) April 18, 2019
Ugh I didnt think I could love Beyoncé and her work ethic any more…THEN I WATCH #HOMECOMING AND OMGGGGGGG pic.twitter.com/i5bxDpx7Df
— scorpihomo (@ElyasSafwan) April 18, 2019
Netflix aan en gaan
Kortom, Homecoming mag gerust beschouwd worden als verplicht kijkvoer. Vanwege de maatschappelijke boodschap, maar ook vanwege het waanzinnige muzikale spektakel dat Beyoncé ons voorschotelt. Geloof ons, alle 138 minuten zijn het kijken dubbel en dwars waard.
Delen